Zespół Touretta jest nieuleczalnym, wrodzonym zaburzeniem neurologicznym, w negatywny sposób wpływającym na codzienne funkcjonowanie chorych. Statystyki wskazują, że częściej z syndromem tym zmagają się mężczyźni niż kobiety. Jako że objawy są uciążliwe i bardzo często szkodliwe dla zdrowia, jak i samopoczucia chorego, zaleca się podejmować leczenie jak najwcześniej i przeprowadzać je na wielu płaszczyznach.
Zespół Touretta – przyczyny choroby
Zespół Touretta w medycynie określany jest jako kompleks neurologiczno – psychiatrycznych objawów, mających niewyjaśnioną etiologię. Jego głównym objawem jest pojawienie się tików. Schorzenie to jest przewlekłe i ma okresy remisji. Pierwsze objawy choroby mogą pojawić się już pomiędzy drugim a piętnastym rokiem życia. Najczęściej zaś choroba objawia się około siódmego roku życia.
Dotychczasowo przeprowadzone badania nie wykazały przyczyny choroby.
Większość lekarzy uważa, że ma ono podłoże genetyczne, natomiast pomimo wielu badań jeszcze tego nie potwierdzono. Ważne było badanie wykonane w latach 2007 – 2014
na Waszyngtońskim Uniwersytecie Medycznym w Saint Louis. Do badania zaproszono czterysta dzieci w wieku od 7 do 17 lat. Rezonans magnetyczny mózgu u dzieci zdrowych
i dzieci z zespołem Touretta ukazał znaczące różnice w budowie mózgu u dzieci zmagających się z chorobą. Badania w tym temacie są nadal prowadzone i uważa się je za kluczowe,
gdy chodzi o znalezienie przyczyny wskazanej choroby. Z kolei, badania, które zostały już do tej pory zrobione wskazują, że wśród czynników ryzyka rozwoju choroby w okresie płodowym i wczesnego dzieciństwa istotne pozostają:
- choroby infekcyjne wywołujące zaburzenia układu odpornościowego;
- zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych związany z zakażeniem paciorkowcem
u dzieci; - nieprawidłowości w okresie prenatalnym;
- niska waga urodzeniowa dziecka;
- przejściowe niedotlenienie ośrodkowego układu nerwowego;
- palenie papierosów przez matkę w ciąży;
- zaburzenia psychiczne matki.
Objawy Zespołu Touretta
Pierwsze objawy zespołu Touretta zwykle są u dzieci bagatelizowane, ponieważ są to: mruganie oczami, chrząkanie albo częste pociąganie. Dopiero około dziesiątego roku życia pojawiają się objawy złożone, co pozwala dostrzec, iż coś jest nie tak. Nasilenie objawów tej choroby przypada na okres dojrzewania. Stereotypowo większości osób choroba kojarzy się
z przeklinaniem albo z wykonywaniem nieprzyzwoitych gestów. Natomiast, nie są to jedyne symptomy tej choroby.
Najczęściej w chorobie tej pojawiają się przewlekłe tiki mięśniowe oraz głosowe,
traktowane jako mimowolne, nagłe, powtarzalne oraz urywane ruchy albo wokalizacje.
Tiki takie mają wysoki poziom intensywności i pozbawione są rytmiczności,
co jest charakterystyczne dla tej choroby. Po wielu latach chorzy mogą nieco kontrolować reakcje swojego organizmu i dzięki temu lepiej funkcjonować w społeczeństwie.
Natomiast, niestety często dzieje się tak, że im większą ktoś chce mieć kontrolę,
tym bardziej dochodzi do nasilenia objawów.
Tiki występujące w Zespole Touretta
Tiki ruchowe występujące w Zespole Touretta dotyczą najczęściej twarzy, natomiast mogą też pojawić się na całym ciele. Tiki w przebiegu choroby mogą być proste albo złożone. Mogą też mieć charakter albo przemijający albo przewlekły. Wśród tików u pacjentów wyróżnia się:
- grymasy twarzy;
- wzruszanie ramionami;
- mruganie oczami;
- gwałtowne ruchy głową;
- lizanie i wąchanie;
- dotykanie;
- drganie tułowiem;
- kucanie;
- skakanie.
U chorych zmagających się z Zespołem Touretta pojawiają się także tiki dźwiękowe,
czyli różne dźwięki, głoski oraz słowa. Objawy z tej grupy to:
- koprolalia, a więc wypowiadanie słów powszechnie uważanych za nieprzyzwoite;
- echolalia, czyli powtarzanie usłyszanych słów lub zdań;
- palilalia, polegające na powtarzaniu własnych dźwięków;
- kaszel;
- pociąganie nosem;
- chrząkanie;
- prykanie;
- inne dziwne odgłosy.
Neurolodzy podkreślają, że gama zachowań u pacjentów z Zespołem Touretta jest obszerna
i że nie ma dwóch osób, które miałyby identyczne symptomy.